A thousand voices crying in the wilderness, begging to be heard...but no one is listening because everyone is talking...
η αποφυγή της επανάληψης μας κάνει καλύτερους φωτογράφους
όλοι ξέρουμε τι είναι βολικό για τον καθένα από εμας
Ο Αλέξανδρος προτείνει να ξεβολευτούμε
έτσι πρέπει
επίσης συμφωνώ με τον Ζήση:
θα αντικαθιστούσα το "θράσος" με την "αυτοπεποίθηση" που όμως ποτέ δεν πρέπει να μας παρασύρει στην αγένεια.
γιατί αν δεν σεβόμαστε τους ανθρώπους που φωτογραφίζουμε δεν είμαστε φωτογράφοι αλλά παπαράτσι
ζήση εδώ πέρα δε βλέπω να το πολυεφαρμόζεις(και καλά κάνεις)
στέφανε απλώς το παρόν νήμα που ξεκίνησε ο αλέξανδρος δε σε αφορά.
http://www.flickr.com/groups/greeks_...7610070608781/
μέχρι πριν λίγο τραβούσες με τον 70-300 ,πότε πρόλαβες να τον δουλέψεις τον ευρυγώνιο και τον βαρέθηκες κιόλας ?για τι ξεβόλεμα μιλάς?
έχεις μπλέξει και τα’ αυγά με τα πασχάλια.οι paparazzi τραβάνε σχεδόν πάντα από μακριά, κρυμμένοι και με τηλεφακούς σαν κι αυτόν που χρησιμοποιείς.αν ψάχνεις άλλοθι που δεν μπορείς να πλησιάσεις για να τραβήξεις αυτό που θες τότε δε σου φταίει η αισθητική του 35άρη,αλλά μόνο τα κότσια που σου λείπουν.
ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας,με το που τραβάμε κάποιον χωρίς να τον ρωτήσουμε είμαστε de facto αγενείς είτε μας κατάλαβε είτε δε μας κατάλαβε αυτός που τραβήξαμε.όσους έχουν τύψεις με αυτά που τραβάνε ή που δεν τραβάνε δεν μπορώ να τους βοηθήσω. ;-)
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη dirtyharrry : 11-12-2010 στις 15:22
Χαραλάμπη, η φωτογραφία που διάλεξες μπορεί να φαίνεται ότι αναιρεί τα λεγόμενά μου αλλά είναι απλά μια αυτόματη αντίδραση στην μοναδική λήψη που επιχείρησα, χωρίς να γίνομαι όμως ούτε πιεστικός, ούτε επίμονος.
Ας μην επιχειρήσουμε έναν ορισμό της αγένειας γιατί είναι και αυτή μια ελαστική έννοια όπως τόσες άλλες.
Είναι φανερό νομίζω και από τις φωτογραφίες μου ότι δεν συνηθίζω να ζητώ την ρητή συναίνεση του φωτογραφιζόμενου, αλλά επιζητώ μια κάποιας μορφής συγκατάθεση έστω και δια της απλής ανοχής.
Ομολογώ ότι έχω ξεπεράσει και εγώ τα όρια, πάντα όμως συνειδητοποιώ ότι τελικά δεν άξιζε τον κόπο. Και φυσικά προσπαθώ να μάθω από τα λάθη μου.
A thousand voices crying in the wilderness, begging to be heard...but no one is listening because everyone is talking...
δε διαφωνώ σε όλα τα παραπάνω. και τα όρια της ανοχής είναι εξίσου ελαστικά με αυτά της αγένειας,για κάποιον το όριο της ανοχής μπορεί να είναι ένα θυμωμένο βλέμμα, για άλλον τα συνεχόμενα καντήλια κτλ.όλα σχετικά.
(σε καμία περίπτωση δεν υπονοώ ότι είσαι αγενής σαν άνθρωπος λόγω αυτής της φωτογραφίας (η οποία είναι μια χαρά).μιλάω γενικά για τη φωτογραφία δρόμου που από τη φύση της έχει μια δόση «αλητείας» μέσα της αφού «κλέβει» στιγμές που ανήκουν σε άλλους).
![]()
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη dirtyharrry : 11-12-2010 στις 17:44