Σε πολλούς φωτογράφους μας αρέσει να κάνουμε φωτογραφία χρησιμοποιώντας κατά κύριο λόγο ευρυγώνιους φακούς . Και δεν αναφέρομαι μόνο στη χρήση των υπερευρυγώνιων , εννοώ και τους 28m , 35m, που χωρίς πολλές υπερβολές μας προσφέρουν ευχάριστα την ιδιαίτερη προοπτική τους και το μεγάλο βάθος πεδίου τους.
Μέσα στο βάθος χρόνου της χρήσης τους (ιδιαίτερα σε αυτούς που κάνουν φωτογραφία δρόμου) χωρίς να το καταλάβουμε μας επιβάλουν την δική τους οπτική και μας οδηγούν στη υπερβολική παρουσία της φόρμας σε βάρος του θέματος και με σύμμαχό τους την επανάληψη, μας οδηγούν σε τυποποιημένες εικόνες .
Πιάνουμε δηλαδή τον φωτογράφο μέσα μας, να επαναλαμβάνεται στις εικόνες που κάνει και νομίζω ότι ένα μέρος της ευθύνης οφείλεται στην σχεδόν μόνιμη χρήση αυτών των φακών.
Το φάρμακο λοιπόν που προτείνω είναι (ακόμα και σαν άσκηση) η χρήση του νορμάλ φακού των 50m που θα μας προσφέρει μια άλλη πρόταση, καινούργια κάδρα, προοπτική και απόσταση από το αντικείμενο και παίζοντας λίγο περισσότερο με τα ανοιχτά διαφράγματα, θα μας οδηγήσει σε τελείως άλλες εικόνες. Ξέρω βέβαια ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε το ζουμ 28-75m (κίτ φακοί) και δεν έχουμε σταθερό πενηντάρη. Η λύση είναι με λίγο κολλητική ταινία κλειδώνουμε το ζουμ στα 50m τα ξεχνάμε όλα τα υπόλοιπα και τραβάμε έτσι.
Φυσικά και θα μας φανεί κάπως στην αρχή και θα δυσκολευτούμε αλλα το αποτέλεσμα θα μας ανταμείψει γιατί θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε τον εντυπωσιασμό και να μπούμε στο θέμα βαθύτερα.
Υ. Γ. Το παραπάνω κείμενο αφορά συγκεκριμένο επίπεδο φωτογράφων και όχι όλους. Το ποιούς συγκεκριμένα, θα το νιώσει ο καθένας μόνος του.
Βρεττάκος Αλέξανδρος