Προσθέτεις εσωτερικό μυστήριο σε ένα εντελώς κοινό και -στα μάτια κάποιου μη φωτογράφου- αδιάφορο κομμάτι του υπαρκτού κόσμου· έτσι το μεταφέρεις σε έναν άλλο κόσμο, τον δικό σου, προσωπικό, εσωτερικό φωτογραφόκοσμο. Όταν αυτό πετύχει (όπως στις παραπάνω) έχουμε πραγματική φωτογραφία και -το σημαντικότερο- συναισθηματική επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων (αυτό δεν είναι το ζητούμενο
ΥΓ: Νομίζω (αν και μπορεί να είναι εντελώς δική μου αίσθηση αυτή) πως έχεις κάτι σαν "άγχος" όταν μας δείχνεις φωτογραφίες σου: θα μας αρέσουν, δεν θα μας αρέσουν, θα σε βρίσουμε, θα σε κυνηγήσουμεΧαλάρωσε... Μην βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα από τα γραφόμενά μας. Απλοί άνθρωποι είμαστε κι εμείς, απλά τα λέμε πιο σοφιστικέ και ακαταλαβίστικα για να μας την πέφτουν οι γκόμενες