Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!!Μόλις την είδα (από το thumb ακόμη) ένιωσα έναν κόμπο στον λαιμό....Δεν ξέρω τι διάολο έχει, αλλά με έχει βάλει από κάτω... Πώς στο καλό μια τόσο απλή -φαινομενικά- φωτογραφία με υποβάλει τόσο?
Χάρις, με το συμπάθειο, αλλά με ξενέρωσε η εκδοχή σου
Κάτι έκανες και η φωτογραφία έχασε στα μάτια μου όλη την υποβολή, όλη την ένταση! Κατάφερες και την κατέστρεψες
Μια καλή φωτογραφία δεν χρειάζεται τόσα φτιασίδια!Την έσκισες στην φόρμα! Νομίζω ότι η βαθιά συγκίνηση που μου προσέφερε πηγάζει ακριβώς από την απλότητα της αρχικής....Σόρυ αν γίνομαι κάπως απότομος, αλλά ρε γαμώτη μου αισθάνθηκα σαν να στραπατσάρισες την μούρη της ερωμένης μου!
Επίσης μου άρεσαν και οι
![]()
![]()
Και η Holga καλή και οι άλλες 2. Μπράβο lolikακι!!!
![]()
Μχχχχ…![]()
ΛΟΛ …. Θα γίνει φονικό για …
«ασήμαντο αφορμή».. καλλιτεχνική αφορμή !
Αυτό που έκανε η Χάρις κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά το έκανε σε υπερθετικό βαθμό και πέτυχε τελικά να αλλάξει τη φωτογραφία.
Έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό το θέμα.
Ενώ στην αρχική εκδοχή υπάρχουν όλες οι αρετές που πρώτος έγραψε ο Noe, αυτές δεν είναι και τόσο ευδιάκριτες στα μάτια ενός σχετικά άπειρου. Έτσι η Χάρις έδωσε μια σπρωξιά για να «βγουν» οι αρετές προς τα έξω, αλλά κάτι δεν πήγε καλά.
Τι;
Νομίζω πως χάλασε αυτή η περιβόητη ισορροπία της φόρμας και της φωτογραφίας.
Σκεφτείτε τι δείχνει αυτή η φωτογραφία και μετά αναρωτηθείτε γιατί μας άρεσε.
Είμαστε λοιπόν τρελοί, είμαστε για δέσιμο όλοι;
Μετά, διαβάστε το παρακάτω:
“Μια φωτογραφία είναι, για μένα η ταυτόχρονη αναγνώριση, σε ένα κλάσμα δευτερολέπτου, από τη μια τής σημασίας ενός γεγονότος, και από την άλλη τής αυστηρής οργάνωσης των μορφών, που αντιλαμβανόμαστε οπτικά και που εκφράζουν το γεγονός αυτό. Όσο ζούμε ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας, την ίδια ώρα που ανακαλύπτουμε τον εξωτερικό κόσμο. Αυτός μάς διαμορφώνει αλλά μπορούμε να τον επηρεάσουμε. Μια ισορροπία πρέπει να επιτυγχάνεται ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους, τον εσωτερικό και τον εξωτερικό, οι οποίοι σε μόνιμο διάλογο δεν σχηματίζουν παρά έναν και είναι αυτός ο κόσμος που πρέπει να εκφράσουμε. Αλλά αυτό δεν αφορά παρά το περιεχόμενο τής εικόνας και, για μένα, το περιεχόμενο δεν μπορεί να αποκολληθεί από τη φόρμα. Με τη λέξη φόρμα εννοώ μιαν αυστηρή αισθητική οργάνωση, μέσω τής οποίας, και μόνον, είναι συγκεκριμένες και μεταβιβάσιμες οι αντιλήψεις και συγκινήσεις μας. Στην φωτογραφία, αυτή η οπτική οργάνωση δεν μπορεί παρά να είναι το γεγονός μιας αυθόρμητης αίσθησης πλαστικών ρυθμών”.
(Αποσπασμα από το βιβλίο τού H.C.B., που εξεδόθη στη Γαλλία το 1952 με τον τίτλο “Εικόνες στα πεταχτά” και στην Αμερική με τον τίτλο “Αποφασιστική στιγμή”)
Τώρα δεν είναι όλα πιο κατανοητά; (έστω λίγο πιο κατανοητά)
Γίνονται πολλά την ώρα που κοιτάζουμε μια φωτογραφία.
Γίνεται ένας διάλογος και συνεχείς συγκρίσεις.
Για αυτό η κίνηση της επεξεργασίας ήταν τελικά λάθος. (οπότε καλά τα είπε ο Βασίλης, και ας το εξέφρασε με μια αστεία υπερβολή).
Γιατί η επεξεργασια μας στέρησε την χαρά αυτού του εσωτερικού διαλόγου και μας σέρβιρε μια όμορφη αλλά πιο ρηχή εικόνα.
![]()
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη MANOS_mm : 05-04-2008 στις 11:43
Πολύ δυνατή φωτογραφία. Με το που την είδα, μου ήρθε στο μυαλό η διπλανή του Atget! Όχι μόνο λόγω της παρόμοιας φόρμας (θέμα στο κέντρο, διαγώνιες, καταχνιά, φόντο, 3D, ...), αλλά και γιατί και στις δύο η απόλυτη προσήλωση στο αντικείμενο-θέμα (μέσα στο περιβάλλον του όμως) τελικά το κάνει να είναι στη φωτογραφία κάτι περισσότερο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα.
Εντάξει, o Atget ίσως το πετυχαίνει καλύτερα αυτό! Πάντως με την πρώτη ματιά, μου δημιουργούν και οι δύο φωτογραφίες την ίδια αίσθηση. Αλλά δεν ξέρω πού να κατατάξω τη φωτογραφία σου αυτή σε σχέση με εσένα ως φωτογράφο. Μοιάζει δηλαδή σαν ένα τυχαίο κάδρο, διαφορετικό από τα άλλα που μας έδειξες. Ο Atget είχε εμμονές με τα διακοσμητικά στοιχεία, τα δέντρα, το φως... Εσύ;
Κατά τα άλλα, συμφωνώ οτι η επεξεργασία της Χάρις είναι υπερβολική, κάτι λίγο όμως χρειάζεται. Δες πόσο μεγάλη διαφορά στην ισορροπία του κάδρου κάνει το βινιετάρισμα του φακού του Atget. (και μην πιστεύεις όσους λένε οτι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς)
(συγνώμη, παρασύρομαι)
Να τη βάλεις στο συρτάρι με τις καλές.![]()