Έτσι, που λένε, κουβέντα να γίνεται...

[Ερμής Κασάπης]

Αν για για τη δημιουργία ή την κατασκευή μιας φωτογραφίας, η πραγματικότητα είναι η "αφετηρία", αναρωτιέμαι τι θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως "ολοκλήρωσή" της;

[fivos]

Μια πρώτη ιδέα θα ήταν η επιλογή/εκτύπωση/παρουσίαση της σε μια έκθεση ή σε ένα λέυκωμα.
Ίσως όμως η πραγματική ολοκλήρωσή της είναι όταν την έχουμε βαρεθεί και ξεπεράσει για να προχωρήσουμε παραπέρα και να βγάλουμε μια καλύτερη

[Ερμής Κασάπης]

Φοίβο ομολογώ πως δεν είχα κατά νου κάποια περαιτέρω τεχνική διαδικασία. Καταρχάς αναρωτιόμουν για μια μεμονωμένη φωτογραφία και όχι για μια συνολική δουλειά την οποία, λογικά κάποιος θα θέλει να εκθέσει ή να εκδώσει. Έμμεσα ίσως μου λες, πως μια φωτογραφία "ολοκληρώνεται" μέσα σε ένα συνολικό έργο. Πιθανόν αλλά και αυτό είναι συζητήσιμο. Σε αυτό το επίπεδο, το ερώτημα μου αφορά ουσιαστικά την πρώτη πράξη του τρίπτυχου που αναφέρεις: την επιλογή.

Στη δεύτερη περίπτωση, αν εννοείς πως μια φωτογραφία, την οποία αρχικά θεωρούσες "καλή" και με το χρόνο κατέληξες στην ανάγκη για κάποια "καλύτερη", αυτό δεν μπορώ να το θεωρήσω "ολοκλήρωση" παρά μόνο "ξεπέρασμα" ή "απόρριψη". Έτσι δεν είναι ή κάνω λάθος;

[Ζήσης Καρδιανός (ziskar)]

Αν για για τη δημιουργία ή την κατασκευή μιας φωτογραφίας, η πραγματικότητα είναι η "αφετηρία", αναρωτιέμαι τι θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως "ολοκλήρωσή" της;

Την υπέρβασή της ίσως...;

[Palierakis Stavros]

Νομίζω απάντηση στο ερώτημα σου είναι "δύσκολο"
να πάρεις , όλα είναι υποκειμενικά φίλε, η ολοκλήρωση μιας εικόνας έχει να κάνει
με μάς περισσότερο παρά με αυτήν,τουλάχιστον έτσι εγώ το αντιλαμβάνομαι

[g.kapa]

Ο φωτογράφος φωτογραφίζει και επιλέγει. Αλλά (ξανα)φωτογραφίζει και (ξανα)επιλέγει... Και το κάνει ξανά και ξανά... Προφανώς αναζητώντας την καλύτερη από την ... προηγούμενη καλύτερη φωτογραφία του. Όταν αποτυγχάνει προσπαθεί ξανά, για να πετύχει. Αλλά και όταν πετύχει πάλι (ξανα)προσπαθεί για το ακόμη καλύτερο...
Όταν αυτό το "ακόμη καλύτερο" συμβεί, τότε πλέον (πρέπει να) έχει ολοκληρωθεί η προηγούμενη καλυτερη φωτογραφία... Ο Ζήσης το είπε πολύ πιο λιτά, και με ερωτηματικό ύφος... Και προφανώς συμφωνώ. Αν βέβαια τον ερμηνεύω σωστά...

(Ερμή, "κουβέντα να γίνεται" έγραψες... )

edit: τώρα είδα το αποπάνω σχόλιο που "έπεσε" ενώ έγραφα τις φλυαρίες μου... Και συμφωνώ βεβαίως (στο ότι "έχει να κάνει με μας" ... )

[pkomo]

Αν για για τη δημιουργία ή την κατασκευή μιας φωτογραφίας, η πραγματικότητα είναι η "αφετηρία", αναρωτιέμαι τι θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως "ολοκλήρωσή" της;

Η συνοχή στοιχείων που υπάρχουν μέσα μας και ως τότε ήταν ασύνδετα

[Andreas2000gr]

Νομίζω πως η απάντηση είναι ο συνδυασμός των απαντήσεων του Ζήση και του Σταύρου.

Η φωτογραφία ξεκινάει από εκεί που τελειώνει η καταγραφή της πραγματικότητας δηλαδή η υπέρβαση της. Ποιος το κρίνει αυτό? Μα ο θεατής συμπεριλαμβανομένου του δημιουργού της που κατόπιν γίνεται και ο ίδιος πλέον θεατής του έργου του.

[mandragoras]

ειναι αληθεια οτι υπαρχουν τοσοι πλανητες εδω κοντα

μερικες φορες νομιζω οτι ειμαι στο ονειρο καποιου αλλου και αν θα ξυπνησει δεν θα υπαρχω..

[Ερμής Κασάπης]

Την υπέρβασή της ίσως...;

Ενδιαφέρον ακούγεται αυτό! Μήπως θα μπορούσες να πεις κάτι περισσότερο σχετικά Ζήση;

(...) είναι "δύσκολο"
να πάρεις , όλα είναι υποκειμενικά φίλε, η ολοκλήρωση μιας εικόνας έχει να κάνει
με μάς περισσότερο παρά με αυτήν, (...)

Σταύρο καταλαβαίνω τι μου λες, αλλά αναρωτιέμαι αν μεταξύ της πραγματικότητας που μας παρακινεί να φωτογραφίσουμε κάτι και του αποτελέσματος της φωτογραφίας μας, υπάρχει κάποια σχέση και ποια μπορεί να είναι αυτή ώστε, η ικανοποίησή της να μας παρέχει την αίσθηση της επίτευξης και της ολοκλήρωσης μιας προσπάθειας.