Νίκο εγώ ξεχωρίζω αυτές:
και νομίζω πως κάτι πάει να γίνει εδώ:
![]()
Ή στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζω (το κάνω όλο και πιο συχνά τελευταία μάλλον)![]()
Χαίρομαι που βλέπω να πειραματίζεσαι με νέα πράγματα,είναι πολύ σημαντικό - και μπράβο, αλλά εγώ σ'αυτές τις τελευταίες...δεν βλέπω τίποτα![]()
personal site: www.corazonlibre.gr
L’appareil photographique est pour moi un carnet de croquis, l’instrument de l’intuition et de la spontanéité, le maître de l’instant qui, en termes visuels, questionne et décide à la fois. Pour « signifier » le monde, il faut se sentir impliqué dans ce que l’on découpe à travers le viseur.
Henri Cartier-Bresson
με μια μικρή καθυστέρηση ως συνήθωςθα διαλέξω σίγουρα μερικές από τις πρασινούλες σου (το χρώμα της ελπίδας
) και συγκεκριμένα αυτές
αυτή μ'αρέσει πολύ, είναι τρελιάρικη
και αυτή, γιατί όχι
και αυτή, τη μυστηριώδη-παραμορφωμένη
τέλος η κυανή σαφώς είναι πολύ ατμοσφαιρική και νομίζω ξεχωρίζει .
Καλά κάνεις και το παλεύεις με τις polaroid, σου ταιριάζει το στυλάκι νομίζω. (κι εγώ έχω ξενερώσει πάντως με το zink, κρίμα)
Αυτές με εκφράζουν περισσότερο. Έχουν μια βιαιότητα που βρίσκω ιντριγκαδόρικη.
Overall πάντως, νομίζω ότι καλό σου έκαναν οι polaroid. Αφενός όπως είπε και ο Μάνος δεν είναι απλά και μόνο ένα παιχνίδι, αφετέρου - κι αυτό είναι το παράδοξο, - εσύ αντιμετωπίζοντας τες ως έτσι, χαλάρωσες αρκετά για να τραβήξεις καλές φωτογραφίες χωρίς αυτό το άγχος του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτυ, που σε κατατρέχει εδώ και καιρό όποτε πας να σηκώσεις τη μηχανή σου!
Λίγο relax ήθελες τελικά...!![]()
Άσε που πράγματι οδηγήσαι έτσι σε νέα εκφραστικά μονοπάτια όπως είπε η Βιργινία.
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Νίκος Κανταράκιας : 01-03-2008 στις 21:41
::: νίκος κανταράκιας ::: Visual Poetry ::: white tree ::: raw files :::
The quieter you become, the more you are able to hear..
Νίκο παρακολουθώ αυτή την δουλειά, άσκηση, παιχνίδι όπως θες πες το και απο το flickr εδώ και καιρό αλλά...
πέρα απο κάποιες που ξυπνούν θυμισιές...
και κάποια πραγματικά επιτυχημένα φαρσό-καρέ
δεν με έχει κρατήσει κάποια παραπάνω απο λίγες στιγμές...
δεν ξέρω αν αυτός ο δεσμός σου με τις polaroid θα είναι μακροχρόνιος αλλά μάλλον μόνο κερδισμένος μπορείς να βγείς απο αυτόν ...
αυτήν την κοιτώ ακόμα...αν και ο θόρυβος με
ξεκουφένειπροσγειώνει άσχημα... μαζί με το αβέβαιο σημείο απο το μανταλάκι και πάνω.